آیا تنهایی باعث افسردگی می‌شود؟

با این‌که تنهایی معمولا احساسی موقت است اما واقعیت این است که وقتی به شکل مزمن درمی‌آید، عواقبی جدی به همراه خواهد داشت. تنهایی مزمن می‌تواند به سلامت آسیب بزند، کیفیت خواب را پایین بیاورد و باعث احساس غم و ناامیدی شدید شود. حتی ممکن است فرد را وارد چرخه‌ای خطرناک کند به این ترتیب که او همه فعالیت‌های اجتماعی‌اش را کنار بگذارد و در نتیجه بیشتر احساس تنهایی کند.

تحقیقات نشان می‌دهد احتمال بروز نشانه‌های افسردگی در کسی که یک سال است احساس تنهایی می‌کند، بیشتر است.

براساس تحقیقاتی که در فنلاند انجام شده، افرادی که تنها هستند در مقایسه با کسانی که در کنار خانواده زندگی می‌کنند، ۸۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی قرار می‌گیرند. در بخشی از این تحقیقات آمده است که شرایط مسکونی بد برای زنان و نبود حمایت‌های اجتماعی برای مردان از عواملی اصلی ابتلا به افسردگی در افرادی است که تنها زندگی می کنند.

آیا افسردگی باعث تشدید بیماری‌های دیگر هم می‌شود؟

افسردگی ممکن است روی تمام بدن تاثیر بگذارد و باعث ابتلا یا بدتر شدن بیماری‌های دیگر شود.

سال گذشته نشریه پزشکی بریتانیا (British Medical Journal) پس از بررسی پرونده پزشکی بیش از یکصد و شصت هزار فرد بالغ ساکن انگلستان و ولز به این نتیجه رسید که کسانی که خود را مبتلا به افسردگی توصیف کرده بودند، بیش از سایرین به سرطان، به خصوص سرطان روده بزرگ، پروستات و لوزالمعده مبتلا شدند.

همچنین، ابتلا به سرطان خون و سرطان مری نیز در میان این گروه بیشتر بوده است.

پژوهشگران در نتیجه‌گیری از این مشاهدات احتیاط به خرج داده و گفته‌اند که وجود ارتباط آماری به معنای رابطه علت و معلولی نیست و نمی‌توان با قاطعیت گفت که حالات روحی خاصی به سرطان منجر می‌شود.

راه‌های موثر تشخیص افسردگی و درمان آن چیست؟

اول باید مشخص شود آیا فرد افسردگی دارد یا نه. اگر دارد شدت افسردگی‌اش چقدر است. هیچ آزمایشی برای تشخیص افسردگی در حال حاضر وجود ندارد هر چند تحقیقات اخیر احتمال اینکه بتوان با آزمایش خون افسردگی را تشخیص داد مطرح کرده است.

تشخیص افسردگی به عهده پزشک است که با معاینه پزشکی و آزمایش‌هایی مثل آزمایش خون و ادرار ابتدا احتمال بیماری‌های دیگر را بررسی می‌کند و در صورتی که که بیماری دیگری وجود نداشته باشد پزشک سوال‌های فراوانی درباره سبک زندگی و سلامت عمومی خواهد پرسید و احتمال دارد از بیمار بخواهد پرسشنامه‌ای را پر کند.

در صورتی که افسردگی خفیف باشد احتمال دارد پزشک ابتدا توصیه به ورزش و همچنین مشاوره کند، یا به بیمار توصیه کند به گروه‌هایی که افراد دارای مشکل مشابه تشکیل می‌دهند و درباره آن صحبت می‌کنند، ملحق شود یا توصیه به رفتاردرمانی شناختی (CBT) کند. پزشک معمولا بعد از دو هفته دوباره بررسی می‌کند تا ببیند آیا به درمان دارویی نیاز هست یا نه. در افسردگی متوسط یا شدید پزشک ممکن است درمان دارویی را هم اضافه کند.

حق نشر عکسGETTY IMAGES

بیش از سی داروی ضد افسردگی وجود دارد اما تصمیم‌گیری برای انتخاب داروی مناسب کار پزشک است که براساس ویژگی‌های فرد، علائم و عوامل دیگر دارو را انتخاب می کند.

برای تشخیص افسردگی شیوه‌های مختلفی وجود دارد. ارزیابی‌های روانشناسی و روانپزشکی دقیق برای تشخیص افسردگی ضروری است. پس از تشخیص انتخاب دارو هم کاری بسیار تخصصی است که روانپزشک با در نظر گرفتن عوامل زیادی برای هر بیمار انتخاب می‌کند. در کنار دارو مشاوره روانشناسی مثل رفتاردرمانی شناختی (CBT) هم ممکن است به تنهایی، یا همراه با دارودرمانی توصیه شوند.

اخیرا دانشمندان با مطالعه ۵۲۲ آزمایش که در آن ۱۱۶ هزار و ۴۷۷ نفر شرکت کرده بودند دریافتند که ۲۱ نوع معمول قرص‌های ضد افسردگی بیشتر از دارونماها (قرص‌های ساختگی) در کاهش علایم افسردگی حاد در بزرگسالان موثر بوده است. در این مطالعه همچنین تفاوت‌های زیادی در تاثیر انواع داروها مشخص شده است.

نویسندگان این گزارش که در مجله پزشکی لنست منتشر شده، می‌گویند این نشان می‌دهد که افراد بیشتری می‌توانند از این داروها بهره ببرند.

چطور بدانم افسردگی دارم یا نه؟

غم و اندوه و بی‌حوصلگی یا کج‌خلقی گاهی با افسردگی اشتباه می‌شود اما این حالت‌ها الزاما به معنای ابتلا به افسردگی نیستند. تشخیص بیماری افسردگی براساس ارزیابی معیارهای مختلف صورت می‌گیرد که فقط کار متخصصان است، با این حال کسانی که احساس می‌کنند افسرده هستند با یک خودآزمایی ساده و استاندارد می‌توانند ارزیابی کلی از وضعیت خود پیدا کنند. این تست را پروفسور ویلیام زونگ در سال ۱۹۶۴ طراحی کرد و در سال ۱۹۶۵ منتشر شد و از آن زمان تاکنون در ارزیابی‌های روانشناسی و روانپزشکی کاربرد وسیعی داشته است. در نظر داشته باشید که این فقط یک راهنمای کلی است و تشخیص افسردگی فقط کار متخصصان است.

خودآزمایی افسردگی

خودآزمایی اضطراب

آیا مردان هم “یائسه” می شوند؟

بعضی مردان ممکن است در دهه چهل و پنجاه زندگی دچار افسردگی، کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ و مشکلات عاطفی شوند. علائم ممکن دیگر:

تلاطم خلق و کج‌خلقی و زود از کوره در رفتن

از دست رفتن حجم عضلات و کاهش توانایی در ورزش

کاهش انرژی

خستگی و کم خوابی یا بی‌خوابی

تمرکز کم و ضعف حافظه کوتاه مدت

اما اصطلاح یائسگی در مورد مردان درست نیست زیرا مشکل به علت کاهش تستوسترون نیست هر چند که با افزایش سن ترشح تستوسترون در مردان کم می شود. دلیل در اغلب موارد سبک زندگی یا مشکلات روانشناختی است. مثلا کاهش میل جنسی یا اختلال نعوظ ممکن است به علت اضطراب و افسردگی باشد. در مورد اختلال نعوظ ممکن است مشکلات عروقی یا روانشناختی دخیل باشند.

مشکل روانشناختی ممکن است معمولا ناشی از مشکلات شغلی و کاری یا مشکل در روابط مثل طلاق، مشکلات مالی یا نگرانی درباره پدر و مادری سالمند باشد. در اینجا ممکن “بحران میانسالی” هم دخیل باشد، زمانی که مردان احساس می‌کنند به میانه زندگی رسیده‌اند و از دستاوردهای زندکی‌شان راضی نیستند یا به این فکر می‌کنند با مابقی زندگی خود باید چه کنند و این ممکن است باعث اضظراب و افسردگی شود.

دلایل دیگر می‌تواند این‌ها باشد:

کم خوابی

تغذیه ناسالم

ورزش نکردن

الکل زیاد

سیگار

کم ارزش دانستن خود (low self-esteem)