پدری پس از خداحافظی از دختر خردسالش سوار قایقی شده و می‌رود. دختر در طول روزهای پس از آن به کنار آن دریاچه می‌آید تا مگر پدرش بازگردد. زمان می‌گذرد و او را می‌بینیم که تشکیل خانواده می‌دهد و پس از آن پیر میشود اما هیچگاه از امید برای برگشتن پدرش دست برنمی‌دارد.

داستان را بصورت استعاره‌ای می‌توان دید که رفتن پدر با قایق نشان‌دهنده مرگ او و انتظار دختر در کنار دریاچه بیانگر این است که او در تمام مدت عمرش به او فکر می‌کرده و او را هیچگاه فراموش نکرده‌است. در هنگام کهنسالی، رفتن او به درون دریاچه که دیگر خشک شده و پر از گیاه است می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که او نیز مرده‌است و در جهان پس از مرگ ابتدا به همان سنی که آخرین بار از پدرش جدا شد (دوران خردسالی) بر می‌گردد و سپس به دیدن پدرش می‌رود.