??? #چهارشنبه_سوری ???
? سرخی تو از من/ زردی من از تو به پیشواز جشن ملی چهارشنبه سوری برویم:
? جشن چهارشنبه سوری پیشینهای کهن و چند هزارساله دارد. بنمایههای چهارشنبهسوری به آخرین گاهانبارِ سال، یا «گاهنبار پنجه» بازمیگردد که در پنج روز پایانی سال برگزار میشده است. پیشینیان، در روزهای گاهانبار پنجه، مقداری هیزم بر فراز بام خانه که بلندترین جای خانه بوده است، گرد میآوردند و در سپیدهدمان روی بام خانه آتش روشن میکردند و طی آیینی، فَروَهَر نیاکان درگذشته را به پیشواز می رفتند، زیرا به باورشان در چنین روزهایی فروهر آنان برای همراهی در جشن بازمیگشتهاند.
?نیاکان ما این جشن را پس از اسلام در برخی نواحی با نام جشن «شب سوری» در شب یکی از روزهای پایانی سال برگذار میکردند. به تدریج این جشن در شبِ آخرین چهارشنبه سال تثبیت شد و چهارشنبهسوری بهمعنی چهارشنبه سرخ و آتشین نام گرفت.
? امروزه، روشنکردنِ آتش بر پشتبام خانهها یا تپههای مشرف بر شهر یا روستا اگرچه در برخی از مناطق هنوز پابرجاست، اما در بسیاری از شهرهای بزرگ کشور فراموش شده است.
? در شب چهارشنبه سوری، سه کُپه آتش به نشانه اندیشه نیک، گفتار نیک، و کردار نیک و یا هفت کُپه آتش به نشانه اورمزد و امشاسپندان هومن، اردیبهشت، شهریور، سپندارمند، خرداد، امرداد روشن می شود و آیین کهن گذر از آتش به صورت ۳ یا ۷ بار پریدن از روی این کپه ها با گفتن زبانزد معروف:
? ” #سرخی_تو_از_من/ #زردی_من_از_تو…”، که در حقیقت خواهش پاکی درونی و بیرونی از آتش فروزان و نور ایزدی است و ریشه آن به سنت کهن گذر از آتش باز می گردد، انجام می شود و در حقیقت سرخی آتش را نشانه تندرستی و گرمایش را زندگی بخش می دانند.
?برخی از سنت های چهارشنبه سوری مانند فالگوش، کجاوهاندازی، فالکوزه، آجیل شیرین مشکلگشا، کوزهشکنی، گرهگشودن و قفلگشایی، شالاندازی، پختن آشرشته یا رشتهپلو با این که ریشه در باورهای کهن دارند، اما شکل امروزین به خود گرفتهاند و اگرچه هنوز در برخی نقاط به صورت پراکنده برگزار میشوند، با این همه در بسیاری از نقاط کشور خصوصا در شهرهای بزرگ مورد بیمهری قرار گرفته و رنگ باختهاند.
? متأسفانه بهتدریج این آیینهای شاد جای خود را به جنگ و گریز خیابانی و ترقهزدن توسط برخی جوانان داده، اما واقعیت این است که استفاده از ترقههای پر سرو صدا، با اصالت جشن چهارشنبهسوری در تضاد است.
#جشن_های_ایرانی