درماندگی سیاسی ، لبه پرتگاه و سقوط

? فروپاشی ایگو مرحله ای است که ایگو که عملکرد اصلی آن واقعیت‌سنجی است از این ماموریت اصلی روی به انتخاب رفتارهای می‌کند که با واقعیت‌سنجی فاصله بسیار دارد.در این مرحله ایگو به اموری می پردازد که از نگاه بیرونی عجیب و غریب تلقی میشود.

? جوامع و حکومتهای حاکم بر آن که قاعدتاً نقش ایگو با واقعیت سنج آنها را ایفا میکنند در زمان فروپاشی همین رفتارهای عجیب و غریب را انجام میدهند.

? فردی را در نظر بگیرید که در چند قدمی فروپاشی روانی قرار گرفته مثلاً کار خود را از دست داده، دوستانی که روی آنها حساب میکرده طردش کرده اند همزمان همسایه ها از او شکایت کرده و دوست صمیمیش تمام پول‌های او را بالا کشیده.

? در چنین وضعیتی عمدتا ایگو قادر به واقعیت سنجی و روبراه کردن اوضاع نیست و دست به رفتارهای عجیب و غریب میزند مثلاً شروع میکند کودکش را کتک می‌زند یا وسایلش را می شوید یا به خرید وسایل تزیینی می پردازد که این رفتارها نوعی فرار محسوب می‌شود.

? وقتی این روزها به رفتارهای دولت‌مردان و مسئولان نگاه می‌کنم درست همین فروپاشی را در قامت‌شان حدس می‌زنم چرا که حکومتی با این همه مشکل که حتی قادر نیست برنامه قطعی برق را طراحی کند و به آن پایبند باشد آنهم در قرن ۲۱ میلادی و اینهمه ادعای نابودی و الدروم بلدرم، به نوجوان رقصنده گیر می‌دهد، کنسرت لغو کرده و آبشار مارگون را تعطیل می‌کند!!! تنها نشانگر یک چیز بیشتر نیست که دریوزگی و درماندگی سیاسی در این برهه خاص و در شرایطی که در لبه پرتگاه هستند می‌تواند منجر به سقوط شود.

دکتر حسام فیروزی
روان‌درمانگر کودک، نوجوان و خانواده