مراجعی که عنوان میکرد هر آنچه برای پارتنرش انجام میدهد یا خریداری می کند او معذب می شود و می گوید قادر به “جبرانش” نیستم.

به واژه “جبران” دقت کنید!
جبران در ادبیات رقابت ایجاد می شود نه ادبیات ما شدن.

زمانی که رابطه بر ریل رقابت سوار است، فرقی نمیکند که فرد مقابل رفتار مثبتی انجام می دهد یا منفی، در هر صورت چون رقابت است و در آن پیشی گرفتن ارجحیت دارد و طبیعی است که مقابله به مثل در چنین رابطه شکل بگیرد.
این در حالی که در ریل ما شدن ماجرا بر سر مراقبت از رابطه است و هر کسی به اندازه ای که در توان دارد برای حفظ آن تلاش می کند چرا که حفظ شراکت در رابطه اولویت دارد نه نشان دادن برتری خود بر دیگری.
رقابت و ما شدن هر دو به نوعی زمین بازی محسوب می شوند که اولی ما را به سمت فاصله و دومی به نزدیک شدن سوق مان می دهند و شاید بتوان با زبان دیگر گفت این دو با یکدیگر در تضاد هستند و فقط یکی از این دو بازی می تواند در رابطه وجود داشته باشد.

معمولا ادبیاتی که در ما شدن استفاده می شود بچمون، خونمون، دوستامون، ماشینمون و…. است درحالی که در گفتمان رقابت، واژگانی همچون بچه ام، خونم، دوستم، ماشینم استفاده می شود.